Pośrednia Sieczkowa Turnia - "Przypadek"

Wejście w drogę znajduje się w prawej części „buli”. Początkowo wygodnymi skalnymi prożkami i żeberkami (0+), wyżej przez szeroką trawiasto-skalną grzędę (I) na jej spiętrzenie (krucho).

Ze szczytu buli, na trawiaste obniżenie, skąd stromo po trawie do wylotu żlebu poniżej widocznego Komina Sawickiego. Krótkim trawiastym wgłębieniem w górę (II+, ok. 15 m) i 3 m w prawo na wyraźną, trawiastą półkę. Stanowisko zakładamy u podnóża jasnej płyty. Nieco po prawej stronie trawiasta nyżą, a nad nią wyraźna skośna rysa, przecinająca płytę. Rysą przez płytę do jej przełamania (IV). Z końca płyty szerokim krokiem na jej połogą część, którą po przekątnej (V-) w prawo w górę (słaba asekuracja), pod niewielką wyrwę w pasie okapów. Wyciąg liczy ok. 25 m, a mało wygodne stanowisko, wypada w płytkich zagłębieniach pod ścianką z przewieszkami. Ścianka ta broni dostępu do jasnego zacięcia, które wyprowadza w ciąg wielkich zacięć w prawej części „Oberwanej Ściany”. Droga trawersuje 3 m w prawo (III+), po czym obniżamy się 2 m i przez półkę z suchą kosówką wchodzimy w kolejną pochyłą płytę (V-), ciągnącą się u podnóża okapów i przewieszek po lewej stronie. Płyta dzieli się na dwie części, rozdzielone niewielkim prożkiem (V-). Wyciąg (40 m ) kończymy na wygodnej, wąskiej trawiastej półce. Nad nią okapy z których cieknie woda. Wchodzimy w „mokrą płytą”, jak najbliżej okapów i za cieknącą kurtyną wodną trawersujemy w prawo (została tu v-ka), ku górze (V+) do końca płyty, a następnie przewijamy się przez małe żeberko (IV) i płytkę do wyraźnego zacięcia, stanowiącego prawe ograniczenie wschodniej ściany. Przez zacięcie trawersujemy (II) na trawiastą grzędę i nią w górę ok. 15 m (I-II), a następnie wracamy w białe, wymyte skały którymi do samego końca (II), na krawędź płyt. Wyciąg liczy 45 m i łatwo na nim przesztywnić asekurację. Ze stanowiska (dobre haki), przez potrzaskaną ściankę (III+) pod dwa charakterystyczne bloki i ryską od prawej (IV-) na zwieńczenie ścianki. Dalej rozczłonkowaną grzędą skalno-trawiastą (III-III+), na pełną długość liny, pod niewysoki próg skalny. Wyciąg liczy 55 m. Wprost nad nami spiętrzenie skalne grzędy schodzącej ze szczytu Skrajnej Sieczkowej Turni, które rozdziela dwa ciągi depresji. Wspinamy się skalno-trawiastym terenem lewej depresji (50 m), początkowo jej prawym (patrząc w górę), a potem lewym skłonem (II-III), pod wyraźnie ciemniejszy fragment skał, w bocznej grzędzie Pośredniej Sieczkowej Turni. Ze stanowiska na grzędzie (przez którą przewija się droga Sawickiego) doskonale widać strzelisty wierzchołek Pośredniej Sieczkowej Turni. Dalej, klucząc między wspomnianą grzędą, a dnem żlebu, 50 m w górę, trawiasto-skalnym terenem (III, krucho). Ostatni wyciąg, u stóp urwiska szczytowego Pośredniej Sieczkowej Turni wiedzie zasłanym blokami i głęboko wciętym żlebem (I-II) i po 60 m wyprowadza na siodełko pomiędzy Pośrednią, a Skrajną Sieczkową Turnią. Na wierzchołek tej pierwszej, jeszcze 10 m w górę, między blokami (0+)

Topo: https://szlakiidrogi.files.wordpress.com/2015/07/sieczkowe_turnie_topo_przypadek.gif