Wejście w drogę znajduje się w prawej części „buli”. Początkowo wygodnymi skalnymi prożkami i żeberkami (0+), wyżej przez szeroką trawiasto-skalną grzędę (I) na jej spiętrzenie (krucho). Ze szczytu buli, na trawiaste obniżenie, skąd stromo po trawie do wylotu żlebu poniżej widocznego Komina Sawickiego. Krótkim trawiastym wgłębieniem w górę (II+, ok. 15&#160;m) i 3&#160;m w prawo na wyraźną, trawiastą półkę. Stanowisko zakładamy u podnóża jasnej płyty. Nieco po prawej stronie trawiasta nyżą, a nad nią wyraźna skośna rysa, przecinająca płytę. Rysą przez płytę do jej przełamania (IV). Z końca płyty szerokim krokiem na jej połogą część, którą po przekątnej (V-) w prawo w górę (słaba asekuracja), pod niewielką wyrwę w pasie okapów. Wyciąg liczy ok. 25&#160;m, a mało wygodne stanowisko, wypada w płytkich zagłębieniach pod ścianką z przewieszkami. Ścianka ta broni dostępu do jasnego zacięcia, które wyprowadza w ciąg wielkich zacięć w prawej części „Oberwanej Ściany”. Droga trawersuje 3&#160;m w prawo (III+), po czym obniżamy się 2&#160;m i przez półkę z suchą kosówką wchodzimy w kolejną pochyłą płytę (V-), ciągnącą się u podnóża okapów i przewieszek po lewej stronie. Płyta dzieli się na dwie części, rozdzielone niewielkim prożkiem (V-). Wyciąg (40&#160;m ) kończymy na wygodnej, wąskiej trawiastej półce. Nad nią okapy z których cieknie woda. Wchodzimy w „mokrą płytą”, jak najbliżej okapów i za cieknącą kurtyną wodną trawersujemy w prawo (została tu v-ka), ku górze (V+) do końca płyty, a następnie przewijamy się przez małe żeberko (IV) i płytkę do wyraźnego zacięcia, stanowiącego prawe ograniczenie wschodniej ściany. Przez zacięcie trawersujemy (II) na trawiastą grzędę i nią w górę ok. 15&#160;m (I-II), a następnie wracamy w białe, wymyte skały którymi do samego końca (II), na krawędź płyt. Wyciąg liczy 45&#160;m i łatwo na nim przesztywnić asekurację. Ze stanowiska (dobre haki), przez potrzaskaną ściankę (III+) pod dwa charakterystyczne bloki i ryską od prawej (IV-) na zwieńczenie ścianki. Dalej rozczłonkowaną grzędą skalno-trawiastą (III-III+), na pełną długość liny, pod niewysoki próg skalny. Wyciąg liczy 55&#160;m. Wprost nad nami spiętrzenie skalne grzędy schodzącej ze szczytu Skrajnej Sieczkowej Turni, które rozdziela dwa ciągi depresji. Wspinamy się skalno-trawiastym terenem lewej depresji (50&#160;m), początkowo jej prawym (patrząc w górę), a potem lewym skłonem (II-III), pod wyraźnie ciemniejszy fragment skał, w bocznej grzędzie Pośredniej Sieczkowej Turni. Ze stanowiska na grzędzie (przez którą przewija się droga Sawickiego) doskonale widać strzelisty wierzchołek Pośredniej Sieczkowej Turni. Dalej, klucząc między wspomnianą grzędą, a dnem żlebu, 50&#160;m w górę, trawiasto-skalnym terenem (III, krucho). Ostatni wyciąg, u stóp urwiska szczytowego Pośredniej Sieczkowej Turni wiedzie zasłanym blokami i głęboko wciętym żlebem (I-II) i po 60&#160;m wyprowadza na siodełko pomiędzy Pośrednią, a Skrajną Sieczkową Turnią. Na wierzchołek tej pierwszej, jeszcze 10&#160;m w górę, między blokami (0+) Topo: https://szlakiidrogi.files.wordpress.com/2015/07/sieczkowe_turnie_topo_przypadek.gif

Pośrednia Sieczkowa Turnia - Poland